O PLA, o noso material de impresión, polímero biodegradábel procedente de recursos vexetais
Ante as dúbidas lóxicas levantadas sobre o uso de plásticos, como nocivas e prexudiciais para o medio ambiente, cómpre facer un post no noso blogue para aclarar a orixe e as características do PLA, o material que empregamos no noso traballo.
O ácido poli-láctico (PLA) é un polímero biodegradável derivado do ácido láctico. É un material altamente versátil que está feito a partir de recursos renovables 100%, como millo, a remolacha sacarina, o trigo e outros produtos ricos en amidón. Este ácido ten moitas características equivalentes e aínda mellores que moitos plásticos derivados do petróleo, o que o fai eficaz para unha gran variedade de usos.
1.-Características
O PLA é un polímero permanente e inodoro. É claro e brillante como o poliestireno (usado para baterías e xoguetes). Resistente a graxas de humidade. Ten características de barreira de sabor e cheiro semellante ao plástico de polietileno tereftalato, empregados para bebidas refrixerantes e outros produtos non alimentarios .
A resistencia á tracción e o módulo de elasticidade do PLA tamén é comparábel á do polietileno. Pero é máis hidrófilo que o polietileno, ten unha densidade inferior. É estábel para U.V., resultando tecidos que non se decoloran. A súa inflamabilidade é moi baixa. O PLA pódese formular para ser ríxido ou flexible e pode ser copolimerizado con outros materiais. O PLA pode facerse con diferentes características mecánicas, dependendo do proceso de fabricación empregado.
2.-Información medioambiental
O ácido poliláctico parece ser un produto sorprendente. É biodegradábel, de xeito que o lixo de PLA, unha vez concluído o seu ciclo de vida, pode ser desbotado no campo. Tamén procede de recursos renovábeis, polo que a materia prima pode estar sempre dispoñíbel.
Unha gran crítica do polímero ocorre durante a interrupción biolóxica. O dióxido de carbono lanza PLA e metano, durante este proceso, substancias que participan no efecto invernadoiro, sendo nulo o balance neto en dióxido de carbono, pois o CO2 liberado á atmosfera é aquel que foi absorbido durante a fotosíntese da planta.
Os produtores PLA recoñecen que os combustíbeis fósiles están a ser empregados para producir plástico, pero indican que a súa fabricación require entre 20 e 50 por cento menos recursos fósiles do que os do petróleo. Tamén fan uso de recursos fósiles abundantes, como o carbón e o gas natural, e investigan sobre o uso da biomasa.
O ácido láctico, e, polo tanto, o PLA, poden ser derivados a partir do millo, remolacha e doutras colleitas que permiten adaptarse aos climas específicos de cada rexión. É importante salientar que a tecnoloxía de fabricación PLA é recente, de só dez anos, en comparación con case 100 anos de existencia dos plásticos petroquímicos, durante os que foi mellorando.
Finalmente, o PLA necesita, para degradarse, ser compostado acaidamente e, polo xeral, é mesturado co lixo orgánico, co que será utilizado como fertilizante. A tecnoloxía para este tipo de compostaxe a nivel industrial está a ser desenvolvida na Universidade de Florida e chámase SEBAC (sequential batch anaerobic composting).
3.-Obtención do PLA:
Polimerización do Acido Láctico. O PLA pode obterse por condensación directa do ácido láctico ou ben por polimerización tras a apertura do anel de L-lactida (ROP: ringopening polymerization).
Posto que a condensación é unha reacción de equilibrio, existen dificultades para eliminar certa cantidade de auga durante as últimas etapas da polimerización, o que limita o peso molecular do polímero obtido por este método. En consecuencia, a maioría das investigacións centráronse no método ROP.
4.-Aplicacións do PLA
4.1-INDUSTRIA DO EMPAQUETADO
Catro tipos de ácido poliláctico están dispoñíbeis para a industria do empaquetado: Polímeros 4041D, 4031D, 1100D, e 2000D do PLA. O polímero 4041D é un filme para fins xerais. Está “orientado biaxialmente”, o que lle confire unhas características de estabilidade fronte a temperaturas altas (ata 130ºC).
O polímero 4031D é tamén unha película orientada biaxialmente para os usos a elevadas temperaturas (ata 150ºC). 4041D e 4031D ofrecen características ópticas excelentes, fácil procesado e características excelentes fronte á torsión. Espérase que estes polímeros sexan ofrecidos na forma común, pequenas perlas para seren sometidas a unha extrusión convencional.
O polímero 1100D é unha resina termoplástica obtida por extrusión convencional e a temperaturas inferiores ás do PE. Os usos potenciais do PLA 1100D inclúen: bolsos, cuncas, placas da comida campestre, empaquetado de verduras, recipientes de alimentos líquidos, etc.
O polímero 2000D é unha resina termoplástica deseñada para ser sometida a procesos de extrusión e termoconformado. As aplicacións potenciais para 2000D inclúen os envases para o leite, os envases transparentes de alimentos, os paquetes blister e as cuncas.
4.2-INDUSTRIA TÉXTIL
O PLA tamén ten moitas aplicacións potenciais na súa presentación como fibra. Presentan unhas características moi atractivas para moitos usos tradicionais. Os polímeros de ácido poliláctico son máis hidrofílicos que o PET, teñen unha densidade máis baixa, alta resistencia ao moldeado e dobrado.
A contracción dos materiais do PLA e as súas temperaturas respectivas son facilmente controlábeis. Estes polímeros tenden a ser estábeis á luz ultravioleta dando como resultado teas con pouca decoloración.
É un material ignifugo e de baixa xeración de fumes. Entre as súas aplicacións destacamos: as pezas de vestir, a tapicería de determinados móbeis, os cueiros, os produtos femininos de hixiene, etc.
4.3- INDUSTRIA MÉDICA e FARMACEUTICA
Por último, o ácido poliláctico converteuse nun material indispensábel na industria médica, onde é utilizado desde hai 25 anos. O ácido poliláctico é un polímero biodegradábel, bioabsorbíbel (isto significa que pode ser asimilado polo noso sistema biolóxico).
As súas características e absorbibilidade fan do PLA un candidato ideal para implantes no óso ou no tecido (cirurxía ortopédica, oftalmoloxía, ortodoncia, lanzamento controlado de medicamentos contra o cancro), e para suturas (cirurxía do ollo, cirurxía do peito e abdome).
As características mecánicas, farmacéuticas e de bioabsorción son dependentes de parámetros controlábeis, tales como a composición química e o peso molecular do polímero.
A marxe de tempo para a bioabsorción do polímero pode ser de tan só unhas semanas a algúns anos e pódese regular por medio de diversas formulacións e da adición de radicais nas súas cadeas.
Artígo da wikipedia: https://es.wikipedia.org/wiki/Plástico_biodegradable
